Άγιος Γεώργιος

Άγιος Γεώργιος

Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου είναι ο Ενοριακός Ναός του Κυνηδάρου και ανήκει στον τύπο του μονόχωρου τρουλλαίου και φέρει κομψό κωδωνοστάσιο σύγχρονο με τον ναό.

Σύμφωνα με επιγραφή στο υπέρθυρο κτίστηκε το 1842 στη θέση, πιθανότατα, παλαιοτέρου αφιερωμένου επίσης στον Άγιο Γεώργιο και εις τον οποίον αναφέρονται έγγραφα του ΙΗ' αιώνα. Δι' αυτόν προωρίζετο και η αξιόλογη φορητή εικόνα της Βρεφοκρατούσης, έργον πιθανόν του Παριανού Ν. Αλεπράντη, με την επιγραφή «Δια συνδρομής η ταύτι παρά Αποστωλίου ιερέως Κλουβάτου κ(αι) εις μνημόσυνον αυτού 1794». 

Στον ΙΗ' αιώνα τοποθετείται και η επίσης φορητή εικόνα του εφίππου Αγίου Γεωργίου της οποίας το αργυρό επικάλυμμα κατεσκευάσθη - όπως περιγράφει «Δαπάναις των κατηκον του χοριου τ ουτου και επιφοπεβον Ν. Κουνάδ(η) Ν. στzακονιάτι Ν. Γιανουλι 1891 Έργον Κινηδάρου 30 Νομ. Βασιλι Καγιαφα» και οι δύο εικόνες είναι ανηρτημένες στο ωραίο μαρμάρινο τέμπλο, έργο ικανού Τηνίου Μαρμαρογλύπτου του ΙΘ' αιώνος.

Το Πανηγύρι Του Αγίου Γεωργίου

Το πανηγύρι του Αγίου Γεωργίου είναι το μεγαλύτερο στον Κυνήδαρο.Ο προστάτης μας, ο μεγαλομάρτυρας και τροπαιοφόρος Άγιος Γεώργιος, γιορτάζει πάντα μετά την Ανάσταση,  που οι ψυχές βρίσκονται σε ανάταση,  n φύση οργιάζει από το πράσινο, τις μυριάδες τα χρώματα και τ' αρώματα τριγύρω. Είναι δυνατόν να μην είναι το πρώτο και το μεγαλύτερο πανηγύρι; 

Ο διάκοσμος του ναού χαρούμενος, µε τις κόκκινες και άσπρες κορδέλες,  µε τους αναμμένους πολυελαίους –τους οποίους κουνούσαν οι επίτροποι και ο ήχος από τα κρύσταλλα (παλαιότερα) συνόδευε τους ψάλτες στο αναλόγιο– και οι καρδιές γεμάτες πίστη,  εναποθέτουν µε ελπίδα τη λύση των προβλημάτων τους στον Άγιο αναγνωρίζοντας τον σαν μεσίτη του Θεού.

Προπολεμικά, το πανηγύρι πλαισίωναν και πραματευτάδες διαφόρων ειδών.

Πολύ πρωί, πρώτη και καλύτερη η «Λιβανού», έτσι την λέγαμε γιατί στο εμπόρευμα της υπερίσχυε το λιβάνι. Το μαγαζί της ήταν δύο καλάθια φοδραρισμένα µε πανί. Μύριζαν όμορφα γιατί είχαν μέσα όλων των ειδών τα λιβάνια, τα καρυκεύματα, τους ξηρούς καρπούς, μαντζούνια, γλειφιτζούρια, καραμέλες, πασατέμπο, αρωματικά κουφέτα και διάφορα ζαχαρωτά.

Ακόμη ερχόταν ο «Όμβριος» όπως τον λέγανε, µας εμπόδιζαν όμως να ψωνίζουμε απ' αυτόν. Και αυτός µε δυο καλάθια, µε διαφορετικό όμως εμπόρευμα από την Λιβανού. Πιριακόνια, σουγιάδες, πινέλα, ξυραφάκια, κομπολόγια, μικροπαίχνιδα, ροκάνες, σφυρίχτρες, κλωστές, κάλτσες ανδρικές και γυναικείες.

Τρίτος ο «Αρµένης», αυτός ήταν «χονδρέµπορος». Είχε µια γκρίζα γαϊδουρίτσα, φορτωμένη µε δυο μεγάλα κοφίνια, µε όλων των ειδών τα οικιακά σκεύη, από μεγάλα και μικρά τσουκάλια, μέχρι φλυτζάνια του καφέ, όλα πήλινα. Τελευταίος ο έμπορος από το Χαλκί. Κουβαλούσε στον ώμο του κάμποσα τόπια, από διάφορα υφάσματα, µε τον πήχη στη μέση και το ψαλίδι περασμένο στο λουρί.

Όλοι έκαναν δουλειά, αλλά ο ΟΒΡΙΟΣ και η ΛΙΒΑΝΟΥ, ξεπουλούσαν.

Και βέβαια πάνω απ' όλα ο χορός. Ανήμερα του πανηγυριού, χόρευαν οι ξένοι και την επόμενη οι χωριανοί. 

Οι Κυνηδαριώτες ήταν πάντα φιλόξενοι και ευγενείς.

Κείμενα: Αθηνάς και Ιωάννη Τουμπακάρη [ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΣΥΛΛΟΓΟΥ 2005]